Groszek

Nigdy nie wiadomo, co może wpłynąć na całe nasze życie. A może być to nawet maleńki, kruchy groszek. 

Niepozorne wydarzenia tworzą trwały splot, ścieg jest drobny, a każde oczko pozwala mi zrozumieć, dlaczego jestem w tym a nie innym miejscu. Pierwsze oczko – rwanie groszku w czasie wakacji z poletek porozrzucanych po łące. Drugie oczko – Dziadek przynosił rano groch, bób i fasolę w koszyku zrobionym z podwiniętego, szarego swetra. Trzecie oczko – moja Mama, niewiele starsza ode mnie teraz, maluje mój portret, kiedy łuskam groszek. Mam siedem lat. Nie wiem jeszcze, jak potoczą się te zielone ziarenka kolejnych lat. Co z nich wykiełkuje w wysokiej trawie.

Kolejne oczka to bukiet pachnącego, liliowego groszku, ostatni, jaki dostałam od Dziadka. Kolejny bukiecik stał na stoliku w La Petite France w Krakowie, gdzie poszliśmy na wino niedługo po naszym ślubie. Byłam w malinowej sukience, ze wstążką na nadgarstku. Następny szalenie wonny bukiet kupiłam sama na Placu Nowym; stał się przyczynkiem do rozmów w tramwaju i cukierni – spotkani przypadkowo obcy są mili i po prostu sami potrzebują uroczych drobnostek, by przypomnieć sobie o życzliwości.

Krem z zielonego groszku

– 500 g ziaren zielonego groszku (świeżego lub mrożonego)

– 250 g strąków groszku cukrowego

– 5 młodych marchewek

– 2-3 szalotki

– pęczek kolendry

– 750 ml esencjonalnego bulionu 

– 250 ml mleka kokosowego / śmietanki 30%

– 4 łyżki masła

– 4 liście laurowe

– gałka muszkatołowa 

– pieprz czarny

– sól 

1. Obrany groszek gotujemy do miękkości w bulionie. Miksujemy. 

2. Szalotki i marchewki pokrojone w cieniutkie krążki dusimy na maśle z dodatkiem liści laurowych. 

3. Do kremu dodajemy szalotki, marchew i surowe strąki groszku cukrowego. Gotujemy 10 minut. 

4. Zupę zaprawiamy mlekiem kokosowym lub śmietanką, doprawiamy do smaku gałką muszkatołową, pieprzem i solą. Podgrzewamy razem przez 5 minut, nie doprowadzając do wrzenia. 

5. Przed samym podaniem krem mieszamy z dużą ilością posiekanej kolendry.